Η ΑΥΓΗ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Κοιταζα σημερα τον ουρανο,με πολλα πολλα συνεφακια που ερχοντουσανε απο καρτ ποσταλ μπελ εποκ...αυτεσ με το ροζ πανω,σαν αχνη ζαχαρη,ολα ζαχαρενια,και οι φιγουρεσ... η μερα εσπρωχνε γλυκα τη νυχτα ..η Ντ. παρατηρησε οτι τα συννεφα μοιαζανε με λουκουμαδεσ,τησ ειπα μπορει να ειναι λουκουμαδεσ/παρτυ αγγελων...
η ωρα ηταν τοσο γλυκεια που ηθελεσ να πεθανεισ,να πεταχτεισ για κολοτουμπεσ πανω στα συννεφα,να γεμισεισ αχνη ζαχαρη και να τσιμπασ και τα στρουμπουλα μαγουλα των αγγελων..η παλι να παρεισ μια μηχανη,κατα προτιμηση κλεμμενη και σκονισμενη,μια μηχανη που ηξερε το δρομο με κλειστα ματια, και να πασ κατ'ευθειαν στο ορθανοιχτο στομα του ηλιου που χασμουριοτανε,επειδη δεν ηξερε απο savoir vivre...
εμφανιστηκε και ο Κυριοσ με τα γκρι,ο φαντομασ των σκουπιδιων,ενασ πανθηρασ/γατοσ που αμεσωσ ενοιωσε τον θαυμασμο μου,τεντωνοταν σαν να μην υπηρχα,γκριζο βελουδο,και ματια μεντεσ πρασινεσ, τοσο στρονγγυλα,που θυμιζανε παιδικο αρκουδακι..μια δυο φορεσ,τον προκαλεσα βγαζοντασ ηχουσ πολεμικησ αφρικανικησ φυλησ, και το μονο που καταδεχτηκε να κανει,ειναι να μου νιαουρησει,την αποδοκιμασια του για το ατοπημα μου..
καποια στιγμη,του τεντωσα το χερι, το οποιο μυρισε με πολυ ντελικατη χαρη...η σχεση σφραγιστηκε οταν χαιδεψα απαλα το κεφαλι του...ζεστο και νευρωδεσ βελουδο..αντεξα 1 λεπτο και 25 δευτερολεπτα,και εφυγα,ενω με κοιτουσε απορημενοσ...

ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ,ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΩΣ...

..."in time of daffodils(who know
the goal of living is to grow)
forgetting why,remember how
(την εποχη των ασφοδελων (που γνωριζουν
οτι σκοποσ τησ ζωησ ειναι ν'ανθιζεισ)
ξεχνωντασ το γιατι ,θυμισου το πωσ "... E.E.CUMMINGS

Ερχομαστε απο μια σκοτεινη αβυσσο,καταληγουμε σε μια σκοτεινη αβυσσο,το μεταξυ φωτεινο διαστημα το λεμε Ζωη.
Ευτυσ ωσ γεννηθουμε,αρχιζει κι η επιστροφη,ταυτοχρονα το ξεκινημα κι ο γυρισμοσ,καθε στιγμη πεθαινουμε.γι αυτο πολλοι διαλαλησαν:σκοποσ τησ ζωησ ειναι ο θανατοσ
μα κι ευτυσ ωσ γεννηθουμε,αρχιζει κι η προσπαθεια να δημιουργησουμε,να συνθεσουμε,να καμουμε την υλη ζωη,καθε στιγμη γεννιουμαστε.γι'αυτο πολλοι διαλαλησαν:σκοποσ τησ εφημερησ ζωησ ειναι η αθανασια
στα προσκαιρα ζωντανα σωματα τα δυο τουτα ρευματα παλευουν: α)ο ανηφοροσ,προσ την συνθεση,προσ την ζωη,προσ την αθανασια β)ο κατηφοροσ,προσ την αποσυνθεση,προσ την υλη,προσ τον θανατο.
και τα δυο ρεματα πηγαζουν απο τα εγκατα τησ αρχεγονησ ουσιασ.Στην αρχη η ζωη ξαφνιαζει,σαν παρανομη φαινεται,σαν παρα φυση,σαν εφημερη αντιδραση στισ σκοτεινεσ αιωνιεσ πηγεσ,μα βαθυτερα νιωθουμε : Η Ζωη ειναι κι αυτη αναρχη,ακαταλυτη φορα του Συμπαντου.

ετσι αρχιζει η Ασκητικη (Ν.Καζαντζακησ)

ONLY ACTS OF POETICAL TERRORISME

κοιταζω το βιβλιο του Ντεμπορ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ,και σκεφτομαι να του ξανα ριξω μια ματια,οταν το'χα διαβασει, δεν ειχα καταλαβαι λεξη, τωρα σαν να'σπασα τον κωδικο...

το αιωνιο στοιχημα

οτι μια μερα θα δαγκωσεισ μεσ το νεο λεμονι
και θ'αποδεσμευσεισ
τεραστιεσ ποσοτητεσ ηλιου απο μεσα του

οτι ολα τα ρευματα των θαλασσων
αξαφνα φωτισμενα θα σε δειξουν
ν'ανεβαζεισ τη θυελλα στο ηθικο επιπεδο

οτι και μεσ στο θανατο σου παλι θα'σαι
σαν το νερο στον ηλιο
που γινεται ψυχρο απο ενστικτο

οτι θα κατηχηθεισ απ'τα πουλια
κι ενα φυλλωμα λεξεων θα σε ντυσει
ελληνικα να μοιαζεισ αηττητη

οτι μια σταλαγματια θ'αποκορυφωθει
ανεπαισθητα στα τσινορα σου
περ'απ'τον πονο και πολυ μετα το δακρυ.

Ελυτησ(μαρια νεφελη)

μερικοι κανουν καλα κοκτειλ(μολοτοφ)

μεχρι το χωμα μυριζει καμμενο,τα σταχυα αρχιζουν και περνουν αυτο το κιτρινο, που προαναγγελει τον αυγουστο, αλλο ενα κυκνειο καλοκαιρινο αυγουστο...
στη δουλεια βρισκω συχνα φτερα απο τζιτζικια που πεθανανε απο καταχρηση ζεστησ ,παρτυ και τραγουδιων...καλοσ θανατοσ
οταν τα βρισκω λεω πωσ ειναι φτερα νεραιδων,ειναι τοσο λαπτεπιλεπτα με τισ λεπτεσ γραμμεσ σαν ντελικατα τατουαζ..
μετα απο μακροβουτια, παω σπιτι, ακουω Porcupine Tree,διαπασων, καιχορευω μονη μου...(ειδικα το don't hate me,το 'χω λειωσει),ειμαι μια μανταμ Μποβαρυ ...Porcupine tree c'est moi...

σκεφτομαι να αποτραβηχτω σε μια σπηλια

σηκωνομαι με μια αισθηση κουρασησ αλλα συναμα και μεγαλου κενου, σαν να ειμαι πεινασμενη,πεινασμενη για τι? λεσ και εχω παρει πολλη μεγαλη ποσοτητα junk food και ολοι αυτοι οι υδατανθρακεσ να μου εχουν παρει παρα δωσει ενεργεια...
τιποτα δεν φαινεται να ειναι αξιο λογου υπαρξησ..παλευω με την οπτιμιστικ πλευρα μου που μου παρουσιαζει τον αγαπημενο μου βυθο,τον αερα, την μυρωδια των βρεγμενων καλαμιων,την αιωρα 2 μετρα απο τα κυματτα...πωσ μπορω να ξεφυγω απο μενα και απο τισ σκεψεισ μου ?
θυμαμαι μια σκηνη απο την ''εβδομη σφραγιδα'' του Μπεργκμαν,οπου ο ηρωασ, παιζει σκακι με τον θανατο...μηπωσ παιζει σκακι με τον εαυτο του,το οποιο τελικα ειναι το ιδιο?
βολοδερνω αναμεσα σε εντονα συναισθηματα, που τισ περισσοτερεσ φορεσ τρομαζουν με την υπογεια η καμια φορα εμφανη,ενταση τουσ,και,αντιθετωσ, σε πληρη αποσυνδεση, σαν να παρατηρω τη ζωη με ενα μικροσκοπιο...η ευλογημενη στιγμη ,αρμονιασ με το συμπαν και το τωρα, ειναι σπανιοτατεσ και οι περισσοτερεσ σε επαφη με την φυση...
ολα μου φαινονται σαν να εχουν ξαναειπωθει,οι ανθρωποι, ακομη και οι αγαπημενοι,φανταζουν σαν κατοικοι αλλου πλανητη, και προσπαθω να καταλαβω την περιεργη γλωσσα ...η,αντιθετωσ, παρα/καταλαβαινω, εχω μια οξυμενη αισθηση,πιανω τισ αποχρωσεισ, τουσ εσωτερικουσ παλμουσ, και καταλβαινω περα απο τισ λεξεισ που πεφτουν σαν υποτιτλοι.......αραγε ειμαι η μονη που τα ζω αυτα?η ποιηση με ξαναφερνει στο κεντρο μου...

"tout attachement a un etre est une lutte avec soi meme"
τι αληθινο

ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΩΣ ΑΓΑΠΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΛΟΣ

Γ.Σ.

L'AMOUR FOU

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ(συνεχεια)

...μου γραφεισ "αγαπησε τη μοναξια σου".τωρα δεν μπορω ν'αγαπησω τιποτε,γιατι δεν αγαπω τον εαυτο μου.θα τον επαιζα κορονα γραμματα σε πρωτη ευκαιρια.)

ημερολογιο Σεφερη (ΜΕΡΕΣ)

...ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ,ΑΥΤΗ Η ΣΤΗΛΗ ΦΩΤΟΣ,ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΙΚΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΣΦΗΝΩΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ,ΟΠΩΣ ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΕΤΡΑ Σ'ΕΝΑ ΡΥΑΚΙ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ,ΟΠΩΣ ΜΙΑ CHORALE ΤΟΥ BACH,ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΣΑΙ ,ΠΟΥ ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΑΝ ΑΚΟΜΗ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΟΥΝ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ,ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ, ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠ'ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ (ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ).ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ,ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΛΩΣΤΗ,ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ,ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΤΟΥΣ....''....''ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ Μ'ΕΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ _ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ_ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ Σ'ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΞΑΦΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ''Ω διοσ αιθηρ..." ΟΠΩΣ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΑ ΚΡΥΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟ JOHANNESBURG ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΑ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΟΡΡΙΓΜΕΝΟΥ.ΤΟ ΙΔΙΟ Η ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ "ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣ,ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙΣ..."

JOE STRUMER

Κοιταζω μια φωτογραφια του ,διαβαζει ενα βιβλιο,ενα τσιγαρο στο χερι ,και ενασ καφεσ μπροστα του...μου λειπει(αν και δεν τον συναντησα ποτε)οπωσ μου λειπει ο Arthur R.,o Visconti,o Pasolini,o Tarkofski, o Σεφερησ,και αλλοι που νικησανε την μοναξια μασ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ
ΤΡΥΠΑΣ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ Μ'ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ
ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ
ΕΔΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΣΤ'ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙ
ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ Η "ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ"
ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ Η ΕΝΑ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ_
ΟΧΙ ,ΜΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΕΙ .
ΑΥΡΙΟ.ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ,ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ'ΜΑΣΤΕ ΠΙΑ ΕΜΕΙΣ
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΘΑ ΣΒΥΣΤΕΙ ΚΙ Η ΘΥΜΗΣΗ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑ ΓΕΡΝΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ
Μ'ΕΝΑ ΦΟΡΤΙΟ ΖΩΗΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ
ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ ΝΑ ΤΟ ΤΡΥΠΑ Μ'ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ
ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟ Σ'ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΙ
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ Η ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ.

(ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ'ΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ,ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ).

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
(ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ RADIOHEAD)

Αφου εγραψα την βολτα τησ Περσεφονησ,ανοιξα τον Σεφερη...

ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΙΣ
ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ
ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

(ΔΕΚΑΕΞΙ ΧΑΙΚΟΥ)Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

...."ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΑ Μ'ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΕΧΩ.."

Γ.Σ.

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΨΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΣΤΑΣΗ,
ΟΛΑ ΣΚΛΗΡΑ ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΧΥΛΙΑ
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΣΟΥ.

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
ΜΕΡΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΚΑΙ ΔΕ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΑ ΜΗΤΕ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΣ.

Γ.Σ.

ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΓΥΡΕΥΕΙΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ
ΤΙΣ ΠΡΟΒΙΕΣ ΣΠΡΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΙΚΙΑ
ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΥΚΙΑ.

Γ.Σ.

Ο κ. ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΜΑ ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ?
ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ (ΧΤΕΣ ΠΡΟΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ)ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΡΦΩΜΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ
ΣΚΟΝΤΑΨΕ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΤΗ ΣΚΑΛΑ
ΜΟΥ ΕΙΠΕ :
"ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΘΟΛΩΝΕΙ Η ΨΥΧΗ
ΔΙΣΤΑΖΕΙ
ΚΙ Ο ΑΓΕΡΑΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΟΛΟ ΞΕΧΝΑΕΙ
ΜΑ Η ΦΛΟΓΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ".
ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΑΚΟΜΗ :
"ΞΕΡΕΤΕ ΑΓΑΠΩ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΙΣΩΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ' ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΕΡΗΜΩΜΕΝΟΣ
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ "
ΥΣΤΕΡΑ ΜΟΥ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ.

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ

η Περσεφονη ανοιξε τα ματια τησ και τεντωθηκε σαν πανθηρασ σε αιχμαλωσια,τα μακρυα ισια σκουρα καφεκοκκινα μαλλια τησ,ηταν το μονο που φορουσε,παρ'ολα αυτα σκουπισε μια δυο σταγονεσ στο μετωπο τησ...
εστριψε ενα τσιγαρο και κατεβασε ηδονικα τον καπνο...
ετοιμαστηκε νωχελικα και κατεβηκε στη παραλια..".ολη μερα σημερα''("και την νυχτα"...γουργουρισε "θα'μαι στο βυθο.".
η Περσεφονη κατεβαινε καθε δυο μερεσ στο βυθο οπου ανεπνεε κανονικα σαν ψαρι,η καλυτερα θα λεγαμε σαν νυμφη τησ θαλασσασ...
σκεφτοταν αν θα τον εβλεπε σημερα,καμια φορα εκανε καιρο να τον συναντησει και τοτε ,πισω απο ενα βραχο,τον εβρισκε ,καμια φορα σε μορφη χταποδιου{ηταν η αγαπημενη τησ) ,η ψαριου,αχινου,αλλα οταν ειχε ρομαντικη διαθεση,σαν αστερια,και μενανε για ωρεσ να κοιτιουνται και να αγαπιουνται απλα.
οταν βυθιστηκε,τησ εκανε εντυπωση ποσοι καινουργιοι ειχαν εμφανιστει ...προσεξε 2 ψαρακια που τσιμπολογουσανε το ενα το αλλο,με μικρα φιλια,ηταν σαν αντανακλαση το ενα του αλλου...Twinfish...
χρωμα ασημι φεγγαρι 10ησ μερασ,και ντελικατεσ μπορντουρεσ μαυρο νυχτασ χωρισ φεγγαρι στο λαιμο, και λιγο στη αρχη τησ ουρασ...
η Περσεφονη τουσ ακολουθησε για λιγο και επεσε σε ενα σμηνοσ miniaturefish ,μικρο ζωντανο συννεφο που αλλαζε σχημα μεσα στο νερο...
ο ηλιοσ κατεβαινε με καθετεσ κουρτινεσ που κανανε τισ ανεμονεσ να ουρλιαζουν απο ευχαριστηση ...χορευανε με τισ ηλιαχτιδεσ
χαιρετησε τον Νιζινσκι με το" βυσσινι του χαμογελο και τα γυαλενια του ματια ",στριφογυριζε σαν μεθυσμενη πεταλουδα και σκορπουσε γυρω γυρω μικρεσ φυσσαλιδεσ που σκαγανε στη επιφανεια με μικρα επιφωνηματα...τα πτερυγια του ηταν διαφανεσ/ μπλε φτερουγεσ με λεπτεσ δαντελενιεσ φλεβιτσεσ...δοκιμαζε τον χορο του 8, η Π. ηταν μαγεμενη αν και πισω απο αυτην τελεια επιδειξη ομορφιασ,ενοιωθε να φουσκωνει μια αγωνια...
η Π. στολισε τα μαλλια τησ με φυκια και ,μεταξωτεσ κορδελεσ, χαιρετησε εναν αχινο (αλλα δεν ηταν Αυτοσ)...
οταν ο ηλιοσ κουρνιασε μεσα στην αγκαλια τησ νυχτασ,τον ειδε...
αυτη την φορα ηταν ενασ γκριζοσ καρχαριασ που τησ χαμογελουσε..ηταν ομορφοσ σαν κινδυνοσ.
η Π. ανατριχιασε και προχωρησε.

ξημερωμα,ο καφεσ

δουλεια,μετα παρτυ,το πρωι μαζευω ολουσ τουσ εαυτουσ μου(καποιοι την κοπανανε αλλα ειναι οι γνωστοι αγνωστοι)και παω για καφε στην αγορα...ενασ παπουσ,σκετοσ εαμιτησ,με συμπαθει και μου λεει την ζωη του,πινω ελληνικουσ σαν να πινω σφυνακια,και οταν φευγω ,με φωναζει η κυρια του καφενειου ,χρωσταω εναν καφε,πληρωνω ενα ευρω και μια συγνωμη, και ξαναρχιζω το περπατημα...ξυπναω και ειμαι σαν να εχω περασει την νυχτα σε κρατητηριο...παρ'ολα αυτα δεν ομολογω τιποτα σημαντικο...

ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ

κατεβαινω κατω απο την σπηλια,ο ηλιοσ πεφτει με δυναμη στο νερο,μεσα ,ησυχια,χαιρεταω ανεμονεσ και καβουρια,καποια στιγμη στενευει και γλυστραω αναμεσα σε βραχουσ,νοιωθω ενα ρευμα να ερχεται απο αριστερα,ειναι γλυκο νερο..γυρναω ,το φωσ δινει μια αποκοσμη οψη,ειμαι ενασ αστροναυτησ,slow motion,το σωμα μου διαλυεται,τα μαλλια μου απλωνονται σα φυκια,ολα φωσφωριζουν αγαπη, τα χρωματα καφεκοκκινα και μικρα μπλε πρασινα ψαρακια,να κι'ενα εχει ριγεσ,περιμενει πισω απο ενα βραχο,εχει κακεσ προθεσεισ...νονοσ νερου...
"...L'ENNUI N'EST PLUS MON AMOUR.LES RAGES,LES DEBAUCHES,LA FOLIE.DONT JE SAIS TOUS LES ELANS ET LES DESASTRES,-TOUT MON FARDEAU EST DEPOSE.APPRECIONS SANS VERTIGE L'ETENDUE DE MON INNOCENCE..."ARTHUR R.

μαζευω εναν μικρο αχινο φαλακρο και αδειο...βγαινω και βαζω τη ακρη τησ γλωσσασ στο εσωτερικο του...μυριζει μνημη απολιθωμενη και βολτεσ μεσα στη θαλασσα..ερωτευονται οι αχινοι ?κι'αν ναι ,τι κανουν με τ'αγκαθια τουσ?

"....η πληξη δεν ειναι πια του γουστου μου,Η λυσσα ,οι ακολασιεσ,η τρελα,που τοσο καλα γνωριζω πωσ ανυψωνουν και καταβαραθρωνουν, -αυτο το βαρυ φορτιο το πεταξα απο πανω μου.Ασ εκτιμησουμε νηφαλια το μεγεθοσ τησ αθωοτητασ μου..."ΑΡΘΟΥΡΟΣ Ρ.

ΕΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ,ΟΙ ΛΑΒΩΜΕΝΟΙ

"ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ? ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ?"(ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ)

διασχιζω τη νυχτα πανω σε μια σκουπα(μεταμφιεσμενη σε μηχανακι)μυρωδιεσ,νυχτολουλουδα και αφτερ σειβ...στισ παραλιεσ δοκιμαζουν το καμα σουτρα με αμμο και κυματα,σκεφτομαι τον Ν.και ερχεται μια λυπη ξαφνικη και με αφηνει με μια αισθηση παγωμενησ αυρασ αναμεσα σ'αυτια...μου'ρχεται να ουρλιαξω σαν λυκοσ,αμεσωσ μετα ερχεται ο θυμοσ,εχει χρωμα κοκκινο αιματοσ ,ονειρευομαι με τα ματια ορθανοιχτα,φονουσ και δραματα σαν οπερα βερολινεζικου αβανγκαρντ...αναβω ενα τσιγαρο,νοιωθω ενα μικρο καψιμο σαν καρφιτσα στη θεση τησ καρδιασ...

...ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

..."ΕΙΣΑΓΑΓΕΤΕ ΜΕ ΕΙΣ ΟΙΚΟΝ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ,
ΤΑΞΑΤΕ ΕΠ'ΕΜΕ ΑΓΑΠΗΝ.
ΣΤΗΡΙΣΑΤΕ ΜΕ ΕΝ ΜΥΡΟΙΣ,
ΣΤΟΙΒΑΣΑΤΕ ΜΕ ΕΝ ΜΗΛΟΙΣ,ΟΤΙ ΤΕΤΡΩΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗΣ ΕΓΩ..."

(μ'εφερε στο σπιτι του κρασιου
κι'ασ κυματιζει απανω μου η αγαπη.
θρεψτε με με γλυκισματα
ζωντανεψτε με με μηλα,
γιατι ειμαι λαβωμενη τησ αγαπησ...)

ΡΕΜΠΩ (ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΩΡΑ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Η ΩΡΑ

ΕΚΑΝΑ ΤΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ
ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΘΕΛΩ.
ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ ΑΛΓΕΙΝΟΙ
ΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΥΨΗ.
ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΙΨΑ ΝΟΣΗΡΗ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΧΟΛΗ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΩΡΑ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Η ΩΡΑ

ΙΔΙΟΣ ΜE ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ
ΣΤΗ ΛΗΣΜΟΝΙΑ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ
ΦΟΥΝΤΩΜΕΝΟ ΚΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ
ΜΕ ΛΙΒΑΝΟΧΟΡΤΑ ΚΑΙ ΗΡΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΡΙΟ ΒΟΥΗΤΟ
ΑΠΟ ΒΡΩΜΟΜΥΓΕΣ ΣΩΡΟ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΩΡΑ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Η ΩΡΑ.

CHANSON DE LA PLUS HAUTE TOUR

QU'IL VIENNE ,QU'IL VIENNE,
LE TEMPS DONT ON S'EPRENNE .

J'AI TANT FAIT PATIENCE
QU'A JAMAIS J'OUBLIE.
CRAINTES ET SOUFFRANCES

AUX CIEUX SONT PARTIES.
ET LA SOIF MALSAINE
OBSCURCIT MES VEINES.

QU'IL VIENNE,QU'IL VIENNE
LE TEMPS DONT ON S'EPRENNE.

TELLE LA PRAIRIE
A L'OUBLI LIVREE
GRANDIE ET FLEURIE
D'ENCENS ET D'IVRAIES,
AU BOURDON FAROUCHE
DES SALES MOUCHES.

QU'IL VIENNE,QU'IL VIENNE,
LE TEMPS DONT ON S'EPRENNE."

ΡΕΜΠΩ (arrivee de toujours,qui t'en iras partout (φτανοντασ απο παντα,εσυ θα φευγεισ παντου.)

4 το πρωι, κανω την κουκουβαγια...

ξαναδιαβαζω Rimbaud

" mystique

Sur la pente du talus les anges tournent leurs robes de laine dans les herbages d'acier et d'emeraude.

des pres de flammes bondissent jusqu'au sommet du mamelon.A gauche le terreau de l'arete est pietine par tous les homicides et toutes les batailles,et tous les bruits desastreux filent leur courbe.Derriere l'arete de droite la ligne des orients,des progres.
Et tandis que la bande en hautdu tableau est formee de la rumeur tournante et bondissante des conques des mers et des nuits humaines.
La douceur fleurie des etoiles et du ciel et du reste descend en face du talus .comme un panier,_contre notre face ,et fait l'abime fleurant et bleu la dessous.

(πανω στη κλιση τησ κατηφοριασ οι αγγελοι γυριζουν τα μαλλινα φορεματα τουσ μεσα στα βοσκοτοπια απο ατσαλι και σμαραγδι....)

το μπαρ

μπαρ,σωματα,ο Γ. με χαιρεταει φευγοντασ και κολαει τα χειλη του του στα δικα μου,μετα λεει χαιρομαι...μετα ερχεται ο Μωαμεθ(Μεμετ τον λενε αλλα παει να πει Μωαμεθ)ελληνοτουρκοσ,του λεω εισαι ωραιο κοκταιλ,αλλωστε ειναι οντωσ ωραιοσ, και μετα μια ωρα ερχεται να μου δηλωσει πωσ με θελει,του αρεσω τρελλα...σκεφτομαι πωσ κατι εχουν τα ποτα, η ειναι η αστεροσκονη...των αστεριων που πεφτουν με θορυβο γυρω μασ
ξυπναω ,μεχρι και τα δαχτυλα μου μου ειναι μουδιασμενα...σκεφτομαι τον Μ.τα ματια του ειναι δυο μαυρα καρβουνα που φεγγουν μεσα στη νυχτα ...

what a perfect day for a bananafish (τιτλοσ νουβελλασ του Salinger)

τι τελεια μερα για μπανανοψαρο

παω αργα θαλασσα,ολα φαινονται καινουργια,μεχρι και οι πετρεσ μου φαινονται καινουργιεσ, ...βουταω με τη μασκα, και χαιρεταω ψαρακια,δυτεσ και τα κοριτσια τησ θαλασσασ, τυλιγμενα με φυκια καφεκοκκινα,με μαλλια που ανεμιζουν σαν ανεμονεσ...κανω κολοτουμπεσ μεσα στο νερο,το σωμα μου μου φαινεται ομορφο,ασπρο βυθου,με μικρεσ αντανακλασεισ του φωτοσ πανω του,πετυχαινω και κατι δυτεσ, και παιζω το αγαπημενο μου παιχνιδι,στριφογυριζω αναμεσσα στισ μπουρπουλιθρεσ ,μερικεσ ερχονται και σκανε πανω μου,οι δυτεσ με χαιρετανε, ειμαι γυμνοστηθη,νοιωθω μια αγρια χαρα σαν παιδι τησ ζουγκλασ, ειμαι η αλικη στη χωρα των νερενιων θαυματων..
βγαινοντασ με χτυπαει η ανασα του ηλιου,στεκομαι λιγο μαρμαρωμενη,ειμαι μια στηλη αλατοσ, και παω οντωσ εκει που εχει γινει κρυσταλλο το αλατι, σκονη διαμαντιων ..μυριζει ιωδιο και ελευθερια
τιναζοσω τα μαλλια μου,και φευγουν σκεψεισ,σταγονεσ , και πολλεσ μικρεσ ασπρεσ πεταλουδεσ...

..."we have lingered in the chambers of the sea
by sea girls wreathed with seaweed red and brown
till human voices wake us ,and we drown." T.S.ELIOT

ακουω Γιαννη Αγγελακα(και οι επισκεπτεσ του)
"ΜΕΣΑ ΜΟΥ Ο ΑΕΡΑΣ ΠΟΥ ΦΥΣΑ
ΔΕ ΛΕΕΙ ΝΑ ΗΜΕΡΕΨΕΙ
ΜΟΥ ΞΕΣΗΚΩΝΕΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΚΟΡΠΑΕΙ ΤΗ ΣΚΕΨΗ

ΣΑ ΣΠΙΘΑ ΑΠΟ ΠΥΡΚΑΓΙΑ
ΣΤΑ ΥΨΗ Μ'ΑΝΕΒΑΖΕΙ
ΚΙ ΕΞΩ ΑΠ'ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Τ'ΟΝΕΙΡΟ
ΜΕ ΜΙΑ ΣΠΡΩΞΙΑ ΜΕ ΒΓΑΖΕΙ

ΜΕ ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΕΙ ΣΑ ΦΤΕΡΟ
ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΡΗ
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΜΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Μ'ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΣΑ ΔΑΚΡΥ

ΜΕ ΠΑΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΩΡΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥ
ΚΑΙ ΓΩ ΣΑΝ ΑΣΤΡΟ ΡΙΧΝΟΜΑΙ
ΚΙ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ

ΜΕΣΑ ΜΟΥ Ο ΑΕΡΑΣ ΠΟΥ ΦΥΣΣΑ
ΣΤΙΓΜΗ ΔΕ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ
ΜΑΛΛΟΝ ΤΡΕΛΛΑ ΘΑ Μ'ΑΓΑΠΑ
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΕΤΣΙ ΜΕ ΠΑΙΔΕΥΕΙ

ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΛΕΩ ΠΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
ΚΩΠΑΣΕ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΩ
ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΣΟ ΖΕΙΣ ΕΓΩ ΘΑ ΖΩ
ΚΙ'ΑΝΤΕ ΝΑ ΣΕ ΧΟΡΤΑΣΩ "


μουσικη Γ.Ξυλουρησ(Ψαρογιωργησ)

ΝΟΙΩΘΩ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΣΑΝ ΜΕΛΑΝΧΟΛΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ,ΑΚΟΥΩ pixies ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ...ΝΑ ΑΠΛΩΣΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ...ΛΕΩ ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΥΠΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΜΕΣΑ Σ'ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ,ΛΟΓΩ ΣΤΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ...ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΤΟΥΣ ΖΟΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ,ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ..

..."ηλθεσ,εγω δε σ'εμαιομαν,
ον δ'εψυξασ εμαν φρενα καιομεναν ποθω."(ηρθεσ ,οταν εγω σ 'αναζητουσα
κι εσβυσεσ τη φωτια που εκαιγε το μυαλο μου.."
ΣΑΠΦΩ

"Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ -ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
ΚΑΙ Η ΑΠΟΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ' ΤΟΥ ΤΖΟΡΤΖ ΚΑΤΣΙΑΦΙΚΑΣ(καθηγητησ ανθρωπιστικων και κοινωνικων επιστημων στο τεχνολογικο ινστιτουτο Wentworth τησ Βοστονησ)...

..."such was a poet and shall be and is

-who'll solve the depths of horror to defend
a sunbeam's architecture with his life
and carve immortal jungles of despair
to hold a mountain's heartbeat in his hand "

(αυτο ηταν ο ποιητησ και θα ειναι και ειναι

καποιοσ που λυνει τα βαθη του τρομου για να υπερασπιστει
την αρχιτεκτονικη μιασ ηλιαχτιδασ με την ζωη του
και που λαξευει αθανατα δαση απελπισιασ
για να κρατησει τον σφυγμο ενοσ βουνου στην παλαμη του")

E.E.CUMMINGS

IN TIME OF DAFFODILS(WHO KNOW
THE GOAL OF LIVIG IS TO GROW)
FORGETTING WHY ,REMEMBERING HOW

IN TIME OF LILACS WHO PROCLAIM
THE AIM OF WALKING IS TO DREAM,
REMEMBER SO(FORGETTING SEEM)

IN TIME OF ROSES(WHO AMAZE
OUR NOW AND HERE WITH PARADISE)
FORGETTING IF,REMEMBER YES

IN TIME OF ALL SWEET THIGS BEYOND
WHATEVER MIND MAY COMPREHEND,
REMEMBER SEEK(FORGETTIG FIND)

AND IN A MYSTERY TO BE
(WHEN TIME FROM TIME SHALL SET US FREE)
FORGETTING ME ,REMEMBER ME

E.E.CUMMINGS

ime i erimitissa ton tartaron, exo xexasti kapou me nero, sinnefa, xalikia ke asteries...
proxtes, piga stin ditiki plevra tou nissiou, se mia paralia me kimata, xalikia, kalamies,monaxia ke aera...to nero an ke tholo stin arxi,mou fanike arketa ble anixto ya na to exerevnisso...tote itan pou ton anakalipssa ...kathotan eki, stin ammo, i opia fenotan adia ek protis opseos ala telika, itan i xora tou xameleonta...telos panton, ton kitoussa, me tin maska, aloste ine gnosto oti i asteries ine kofalali, ke stin arxi ekane ton pethameno (i ixe pethani ya ligo )ala meta, evgale ekatontades mikroskopika podarakia, san palomena dontakia, ke arxisse na kovi voltes pano sto xeri mou...i raxi tou, griza ke sxedon diafani, ton xaidepssa ligo, ke anatrixiasse,itan evalotos san moro karxaria...(thimithika ton Lautreamont)...pexame ligo,itan san piima tou saxtouri...meta, ton afissa pali, malaka, stin amo, triti strofi aristera ke antalaxame tilepathitika antio...apo tote, opote skeftome tin zoi pio mavri apo ble, skeftome ton mikro alitiko asteri mou, ke xamoyelao