η αγαπη ειναι πιο κρυα απο τον θανατο(μερος 2)

ειναι η εποχη των παγετωνων,φαινεται πως λειωνουν οι παγοι στην Ανταρτκτικη και ξανασχηματιζονται στις καρδιες μας...

τελος

ο Μ. με κοιταξε με αδεια ματια.και με αδεια αγκαλια.
τελος αλλη μιας εποχης...η μοναξια, με παγωμενα δαχτυλα ψαλιδησε τις λεπτες ασημενιες κλωστες της αγαπης.η καρδια μου εχει μια μεγαλη τρυπα και κοιταζω μεσα απ'αυτην τον κοσμο να καταποντιζεται ,χωρις θορυβο...πεθανα αλλη μια φορα..

φωτιες

καιγομουνα 5 /6 μερες και αναλογες νυχτες, καιγομουνα πριν καν ανοιξω τα φτερα μου, καιγομουνα ακομη και οταν ετρεχα να προλαβω , μαζι με τα αλλα ελαφια, καιγομουνα καθως απλωνα τα κλαδια μου προς τον ουρανο, που καθε μερα πεθαινε στα χερια μου...
καιγομουνα σε φριχτους πονους,και κανεναν να με παρει στην αγκαλια του και να με προστατεψει...καιγομουνα και ο αερας αντηχουσε απο τις κραυγες μου,η θαλασσα ηταν μονη ακινητη και τα κοχυλια αδεια...
ξυπνησα και ο κοσμος συνεχιζε τον πυρινο εφιαλτη του