"ο φοβος τρωει τα σωθικα"(Ρ.Β.Φασπιντερ

κοιταζω την Δ.εχω μια τρομερη επιθυμια να τη φιλησω και να τραβηξω τα μαλλια της..
το απογευμα περναει ανοιγοκλεινοντας τα ματια του, και βρισκομαι αποκαμωμενη στο δωματιο μου, και ειναι απ'αυτες τις τρομερες βραδυες που βιθιζομαι στην πιο απολυτη απελπισια...νοιωθω να πνιγομαι, και το μονο που θα μ'εσωζε θαταν ενα χερι δροσερο στο μετωπο...η απεναντιας ενα καυτο σωμα, και βιαιες κινησεις οπου θ'ανησυχουσα για τη ζωη μου, ενα στομα που θα πινω και ενα δερμα που θα δαγκωνω...ειμαι μια τιγρης και ειμαι πεινασμενη..δεν καταφερνω να κλαψω...ειμαι καπου καλεσμενη, βλεπω ηδη την ματαιοτητα του ολου θεματος και ξαπλωνω...
βαζω μια ταινια του ΦΑΣΜΠΙΝΤΕΡ , "Ο ΦΟΒΟΣ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ", του 1974, και ειναι εκπληχτικη,η ιστορια του Αλι και της Εμυ...
η ιστορια ειναι οτι η αγαπη ειναι η ιστορια.
και αυτη ειναι η αληθεια.
και να μου βαζατε καρφιτσες στα νυχια, και περιφρονηση στο βλεμμα,
και να μου λεγατε πως τ'αστερια ειναι απλα μικροι πλανητες
και πως δεν πρεπει να τα ανακατευουμε ολα

η ιστορια ειναι οτι η αγαπη ειναι η ιστορια
και αυτη ειναι η αληθεια.