Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

γενναδι

φτανω γενναδι και οι γλαροι ειναι ολοι παρατεταγμενοι απεναντι απο τη θαλασσα...ο αερας φιλαει με μακροσυρτα φιλια την μεγαλη μπλε...μπαινω γυμνη με τον σκυλο να χοροπηδαει και να μου δαγκωνει ελαφρα τα ποδια...κανενας ανθρωπος, μονο πολυ μπλε, συνεφακια αχνη ζαχαρη, λιγη αμμο και πολλα ζωντανα κοχυλια που κοβουν βολτες στον βυθο...

η ενχειρηση πετυχε ,ο ασθενης απεθανε

κοιταζω καπως εκπληκτη, εναν καινουργιο εαυτο μου, που ειναι ενας τιμωρος αγγελος,ενας πατερας,μια μητερα, μια διδυμη αδελφη και ενας αδελφος...οι οικογενεια μου η βιολογικη αντικαταστηθηκε απο μια ιδια οικογενεια μεσα μου, αλλα σαν μια φωτο σε αρνητικο, ειναι ολοι εκει, αλλα ειναι γεματοι καλοσυνη, αγαπη, δεν πονανε τοσο πολυ, οποτε δεν χτυπανε πια, νοιωθω οτι ειναι περηφανοι που υπαρχω, μου κρατουν το χερι οταν διαλυομαι...
δεν θελω πια να ειμαι πια αυτο που ημουνα, θελω να ανοιξω τα φτερα μου και να πεταω πανω απο τοπους γεματους φως και γλαρους, και ανθρωπους που εχουν φως στα ματια και σταρι στα δαχτυλα...εδω οι ανθρωποι ειναι δυστυχισμενοι και αυτο τους κανει ζηλοφθονους , μικρους και υποκριτες...ειναι επικινδυνοι γιατι δεν αγαπιουνται...και δεν αγαπανε

ο καιρος να φευγω

ξυπναω συχνα μεσα στη νυχτα και οι σκεψεις μου τραβουν τα βλεφαρα,σαν να εχω μικρες αορατες βελονες μεσα στα ματια...
ανακαλυπτωντας οτι ζουσα μεσα σε ενα βαμβακι απο ψεματα,(ποσο τυφλοι ειμαστε?)δεν ξερω αν ειμαι πιο πολυ στεναχωρημενη απο τον χωρισμο, απο την αφελια μου, η αν ειμαι θυμωμενη... Εχω εναν κοκκινο θυμο στα ματια και στο κεφαλι, αλλα ειναι ενας κοκκινος θυμος με ασημενιες κλωστες, το ασημι του πονου...
η μονη λυτρωση μου ειναι οι νοτιες παραλιες του νησιου, αλλα ειναι τοσο μακρια, μεσα στη ζεστη και στα αυτοκινητα που σχηματιζουν μια μεγαλη καμπια /λαμαρινα ...νοιωθω σε καποια σημεια σαν να βρισκομαι στο Τεξας...
νομιζα οτι κοιτουσα εναν ανθρωπο και τωρα βλεπω πως κρατουσα ενα μικρο παιδι, με βρωμικες σκεψεις και ψεμα στην ακρη των ματιων του...
δεν υπηρξα...ημουν μονο μια φευγαλεα ηδονικη αποτυπωση της σαρκας μου , πανω σε εναν βραχο...και το μονο που εχει μεινει ειναι τα χελιδονια και το χρωμα του ουρανου πανω στα κυματα...και μια μικρη ανοιχτη τρυπα στην καρδια