κοιταζω την φωτο, ειναι ενας πολυ λιγνος αντρας, που δουλευει στον σταθμο τρενων, λεει, δεν μπορω να κοιμηθω τα βραδυα, δεν υπαρχει χωρος, οποτε ερχομαι πολυ νωρις , απο τις δυο το πρωι και καθομαι σένα παγκακι...ειναι,μελαμψος, με ενα πολυ λεπτο προσωπο, απο το Ιρακ...λεει, ηρθα εδω για καλυτερη ζωη...σκεφτομαι ποσο πρεπει να κρυωνει αυτες τις μερες...
να εισαι μακρυα και να κρυωνεις....

αν ηξερες ποσο'αγαπω, θα τρομαζες
τιποτα δεν μου φαινεται να αξιζει να πεθανεις τοσο πολυ εκτος του ερωτα
ειμαι σαν ηρωιδα βιπερ της δεκαρας, απ'αυτα που πουλανε στα σουπερ μαρκετ, μεταξυ του κρεοπωλειου και των παιχνιδιων....

ο Σεφερης παλι..."στην ακρη ,στο βαθος ειμαι δυο:ενα νεο παιδι τρομερα ευκινητο ,κι ενας γερος γυμναστης πολυ σοφος που διδασκει στον πρωτο τις ακροβασιες του.Καποτε ο γερο δασκαλος κλεινει τα ματια κι αφηνει το μαθητη του πανω στα σκοινια.Ειναι βεβαιος πως θα ξυπνησει τη σωστη ωρα για να τον εμποδισει να πεσει.Ο μικρος , μολις δει τα βλεφαρα του γερου να βαραινουν ,ριχνεται στις πιο επικινδυνες ακροβασιες, βεβαιος πως ο δασκαλος δε θ'ανοιξει τα ματια παρα οταν θα'χει περασει ο κινδυνος.Ποιος εχει δικιο?"

ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΡΑΛΥΤΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΕΝΟΙΩΘΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ.

ΑΓΑΠΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

"η αγαπη στο μεγαλυτερο φως της γης,χωρις τον ισκιο κανενος αισθησιακου δεντρου.Ο ουρανος ειναι φως,η γη ειναι φως και ο οριζοντας ειναι ελευθερος- τιποτε αλλο.Ειναι δυσκολο να φτασει ανθρωπος σ'αυτο το σημειο.Ειναι εργο της ταπεινοσυνης.Γνωρισα αυτο που γυρευα χρονια τωρα.Ο κοπος που μενει αξιζει τον κοπο."

"μεσανυχτα.Νωρις τ'απογευμα χιονιζε γερα,οι δρομοι γλυστρουσαν.Το χαρτι ειναι τωρα για μενα σαν το γυαλι που χρησιμοποιουν οι ψαραδες για να ιδουν μεσα στη θαλασσα.

"οταν αρχιζει να νυχτωνει, η ενταση φτανει σε μια κορυφη οπου δεν μπορει να ζησει κανεις ευκολα η καθολου.Μπαινω σε μια κατασταση μαγειας ανεκφραστης και αμεταβιβαστης.Η νυχτα εγινε ενα απο τα προσωπα του δραματος, απολυτα ζωντανο και δεσποτικο σαν τη γοργονα που με τα μπρατσα της σταματα τα καραβια μ'ενα ερωτημα¨Ζει ο βασιλιας Αλεξανδρος"?-η οποιο αλλο.Η ωρα της παλης μ'ενα ερωτηματικο, χωρις αρθρωμενη λεξη,στην ακρη μιας καμπυλης που γυριζει και γινεται σπειρα.Τοτε δεν μπορω να αισθανθω τιποτε αναμεσα στις δυο ακρες :την αγαπη και το θανατο "
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ