Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

l'amour et les blessures

οι νυχτες μου ειναι νυχτες απωλειας, ειναι νυχτες που στριφογυριζω και σε ψαχνω μεσα σε σκοτεινα δωματια, χωρις παραθυρο, πνιγομαι, και ξυπναω ιδρωμενη και δυστυχισμενη...δεν ξερω αν ποναω περισοτερο απο την αισθηση ακρωτηριασμου που νοιωθω μεσα μου, ο πονος ειναι σωματικος, μου λειπει ο δερμα σου, και τα χερια σου να με αγγιζουν φευγαλεα...η μηπως η πικρη αισθηση οτι δεν συναντηθηκαμε ποτε και δεν με ειδες ,μονο τα χερια σου με αγγιξανε...δεν με αγαπησες η μπορει για λιγα λεπτα σαν αστραπη αγαπης που ομως εσβυσε με τις πρωτες σταγονες...η παλι να σκεφτομαι το βλεμμα της πανω σου, ξερω τι φως σε τριγυριζει,ξερω πως εισαι ενας αντρας με αστερια στα ματια, και το σωμα σου ενας μικρος ηλιος...
η προδοσια χαμογελαει με στριφνο τροπο και ολα γινονται μικρα μικρα κοματακια γυαλι μεσα στις αρθρωσεις...
φευγω τρεχοντας , και αλμυρικια με τις καλαμιες με καλωσοριζουν, οι μικρες καμπιες και τα κοχυλια ,και τα κυματα, και η μικρη ινδιανικη καλυβα στην ακρη της θαλασσας...

l'amour et les blessures

συναισθημα

"οτι δεν εχει βουλιαξει στο συναισθημα,απλως δεν υπαρχει"
Νιτσε