Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

αν δεν σας αρεσουν οι αρχες μου ,εχω αλλες.
Γκρουσο Μαρξ

"το θεσπεσιο σου σωμα
κριμα να το φαει το χωμα"

i will take care of you

το πρωι ,ξυπνημα σ'εναν καινουργιο,μετα τη βροχη,κοσμο...ολα αστραφτουν..
φευγω..
παω εκει που πεφτει με απαλες μαχαιριες ο ηλιος,ολα αστραφτουν,αναμεσα στις φυλωσιες,που και που μια λαμψη,νοιωθω το ζεστο τριχωμα του σκυλου διπλα μου,την ανασα του..φευγω προς βοτσαλα,κυματα,λαμπερα χαμογελα των φυλλων,τα δεντρα με χαιρετανε αμιλητα,παιρναω μπροστα απο ενα χωριο που μυριζει γλυκανισσο,και ζεστο ψωμι,μουρ'χεται να σταματησω ,και να καθησω ακινητη ..οχι,δεν σταματαω,φευγω,τα συννεφα πανε πολυ γρηγορα,και γω το ιδιο,νοιωθω μεγαλη σαν συννεφο,δρακοι και αετοι στον ουρανο,δε σταματαω,βλεπω στο βαθος μια θαλασσα σπασμενη σε χιλια κομματια,που σπανε και ξανασπανε πανω στο γυμνο κορμι μου..κλεινω τα ματια,βυθιζομαι,κραταω την μυτη κλειστη,και κανω τη πνιγμενη,αφηνομαι,καποια στιγμη σηκωνεται κυμα και με ριχνει στη στερια με μεγαλες υδατινες κραυγες..ανοιγω το στομα και ξαναρχομαι...ζαλισμενη ,περπαταω λιγο,και φευγω...
καθομαι σ'ενα καφενειο,μια νεαρη κοπελλα ερχεται,εχει ενα μικρο χαμογελλο στα ματια,με συγκρατημενο υφος,με μικρα μικρα παιδικα κοκκαλακια στα μαλλια..ειναι απο τη Ρουμανια...τη ρωταω για το Βουκουρεστι..
της λεω για τα κοκκαλακια...