Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

Ερχομαστε απο μια σκοτεινη αβυσσο,καταληγουμε σε μια σκοτεινη αβυσσο,το μεταξυ φωτεινο διαστημα το λεμε Ζωη.
Ευτυσ ωσ γεννηθουμε,αρχιζει κι η επιστροφη,ταυτοχρονα το ξεκινημα κι ο γυρισμοσ,καθε στιγμη πεθαινουμε.γι αυτο πολλοι διαλαλησαν:σκοποσ τησ ζωησ ειναι ο θανατοσ
μα κι ευτυσ ωσ γεννηθουμε,αρχιζει κι η προσπαθεια να δημιουργησουμε,να συνθεσουμε,να καμουμε την υλη ζωη,καθε στιγμη γεννιουμαστε.γι'αυτο πολλοι διαλαλησαν:σκοποσ τησ εφημερησ ζωησ ειναι η αθανασια
στα προσκαιρα ζωντανα σωματα τα δυο τουτα ρευματα παλευουν: α)ο ανηφοροσ,προσ την συνθεση,προσ την ζωη,προσ την αθανασια β)ο κατηφοροσ,προσ την αποσυνθεση,προσ την υλη,προσ τον θανατο.
και τα δυο ρεματα πηγαζουν απο τα εγκατα τησ αρχεγονησ ουσιασ.Στην αρχη η ζωη ξαφνιαζει,σαν παρανομη φαινεται,σαν παρα φυση,σαν εφημερη αντιδραση στισ σκοτεινεσ αιωνιεσ πηγεσ,μα βαθυτερα νιωθουμε : Η Ζωη ειναι κι αυτη αναρχη,ακαταλυτη φορα του Συμπαντου.

ετσι αρχιζει η Ασκητικη (Ν.Καζαντζακησ)

ONLY ACTS OF POETICAL TERRORISME

κοιταζω το βιβλιο του Ντεμπορ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ,και σκεφτομαι να του ξανα ριξω μια ματια,οταν το'χα διαβασει, δεν ειχα καταλαβαι λεξη, τωρα σαν να'σπασα τον κωδικο...

το αιωνιο στοιχημα

οτι μια μερα θα δαγκωσεισ μεσ το νεο λεμονι
και θ'αποδεσμευσεισ
τεραστιεσ ποσοτητεσ ηλιου απο μεσα του

οτι ολα τα ρευματα των θαλασσων
αξαφνα φωτισμενα θα σε δειξουν
ν'ανεβαζεισ τη θυελλα στο ηθικο επιπεδο

οτι και μεσ στο θανατο σου παλι θα'σαι
σαν το νερο στον ηλιο
που γινεται ψυχρο απο ενστικτο

οτι θα κατηχηθεισ απ'τα πουλια
κι ενα φυλλωμα λεξεων θα σε ντυσει
ελληνικα να μοιαζεισ αηττητη

οτι μια σταλαγματια θ'αποκορυφωθει
ανεπαισθητα στα τσινορα σου
περ'απ'τον πονο και πολυ μετα το δακρυ.

Ελυτησ(μαρια νεφελη)