Δευτέρα 30 Ιουλίου 2007

Η ΑΥΓΗ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Κοιταζα σημερα τον ουρανο,με πολλα πολλα συνεφακια που ερχοντουσανε απο καρτ ποσταλ μπελ εποκ...αυτεσ με το ροζ πανω,σαν αχνη ζαχαρη,ολα ζαχαρενια,και οι φιγουρεσ... η μερα εσπρωχνε γλυκα τη νυχτα ..η Ντ. παρατηρησε οτι τα συννεφα μοιαζανε με λουκουμαδεσ,τησ ειπα μπορει να ειναι λουκουμαδεσ/παρτυ αγγελων...
η ωρα ηταν τοσο γλυκεια που ηθελεσ να πεθανεισ,να πεταχτεισ για κολοτουμπεσ πανω στα συννεφα,να γεμισεισ αχνη ζαχαρη και να τσιμπασ και τα στρουμπουλα μαγουλα των αγγελων..η παλι να παρεισ μια μηχανη,κατα προτιμηση κλεμμενη και σκονισμενη,μια μηχανη που ηξερε το δρομο με κλειστα ματια, και να πασ κατ'ευθειαν στο ορθανοιχτο στομα του ηλιου που χασμουριοτανε,επειδη δεν ηξερε απο savoir vivre...
εμφανιστηκε και ο Κυριοσ με τα γκρι,ο φαντομασ των σκουπιδιων,ενασ πανθηρασ/γατοσ που αμεσωσ ενοιωσε τον θαυμασμο μου,τεντωνοταν σαν να μην υπηρχα,γκριζο βελουδο,και ματια μεντεσ πρασινεσ, τοσο στρονγγυλα,που θυμιζανε παιδικο αρκουδακι..μια δυο φορεσ,τον προκαλεσα βγαζοντασ ηχουσ πολεμικησ αφρικανικησ φυλησ, και το μονο που καταδεχτηκε να κανει,ειναι να μου νιαουρησει,την αποδοκιμασια του για το ατοπημα μου..
καποια στιγμη,του τεντωσα το χερι, το οποιο μυρισε με πολυ ντελικατη χαρη...η σχεση σφραγιστηκε οταν χαιδεψα απαλα το κεφαλι του...ζεστο και νευρωδεσ βελουδο..αντεξα 1 λεπτο και 25 δευτερολεπτα,και εφυγα,ενω με κοιτουσε απορημενοσ...

ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ,ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΩΣ...

..."in time of daffodils(who know
the goal of living is to grow)
forgetting why,remember how
(την εποχη των ασφοδελων (που γνωριζουν
οτι σκοποσ τησ ζωησ ειναι ν'ανθιζεισ)
ξεχνωντασ το γιατι ,θυμισου το πωσ "... E.E.CUMMINGS