Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

βια

δεν ειχα καταλαβει ποσο βια δεχομουνα μικρη, σε καθημερινη βαση...σωματικη μεχρι τα 12/13, και μετα ψυχολογικη,ολη μερα οταν η μητερα μου εκτροχιαζοτανε...ποσες φορες παρακαλουσα να ερθει καποιος να με σωσει, κανενας δεν ερχοτανε.Αλλες φορες ελεγα οτι ειμαι εξωγηινη, δεν ενοιωθα τιποτα κοινο με κανεναν.Αλλες φορες ηθελα να ειμαι ορφανη, να γλυτωσω απο την μανια, τον πονο, την απογνωση...μερικες στιγμες, εχουν διαγραφει απο την μνημη μου, δεν θυμαμαι χρονια ολοκληρα...επιλεκτικη αμνησια...δεν ξερω αν ηταν τοσο οι βρισιες που με πειραζανε οσο η βια που κολλουσε μεσα σου σαν καυτο τατουαζ και ηθελα εκεινη την στιγμη, να πεθανω.Μια μερα, πεθανα αλλωστε, θυμαμαι εκεινο το απογευμα, η μητερα μου ειχε ξεκινησει απο νωρις, και καποια στιγμη, σαν να επεσε ο διακοπτης,μεσα μου...δεν ενοιωθα πια τιποτα, ειχα βγει και ειχα καθισει διπλα μου και, κοιτουσα σινεμα, εμενα και αυτην...
ειχα αναγκη να αγαπαω καποιον, και ηταν η μητερα μου, για χρονια νομιζα οτι ετσι γινεται παντου, η ζωη ειναι αφορητη, και απλα υποφερεις, και συ εισαι απλα ενα σκουπιδι, ενα ενοχλητικο σκουπιδι...ακομα και τωρα, οταν βλεπω παιδια, και τους φερονται καλα, ενα μερος του εαυτου μου νοιθει περιεργα, σαν να βλεπει κατι το αφυσικο...
σπας σε χιλια κομματια και μετα δεν ξερεις σε ποια σειρα να τα βαλεις

Distant Voices (2)

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

η χελωνα

Λοφο του στρεφη...βλεπω μια χελωνα να τρεχει/χελωνα τζογκερ
κοιταζω γυρω μου για τον λαγο, λλα αντι αυτον , βλεπω εναν εξοριστο ινδο πριγκιπα/με ακουστικα σ'αυτια , ματια σαν τη σεληνη πριν τη βροχη, και μαλλια αλατοπιπερο...
εχει μαλλον κοιμηθει εκει, και δεν απανταει οταν του λεω ¨"καλημερα", δεν πειραζει, σημασια εχει οτι με κοιταξε και τον κοιταξα, και μια μικρη εκρηξη εγινε στο συμπαν, κλασματα δευτερο λεπτου /ολα ειπωθηκαν ,χωρις ηχο...σαν ταινια για κωφαλαλους...
στεκομαι πανω απο τον λοφο, κοιταζω τις κορυφες των δεντρων, ενας αντρας φωναζει το ονομα του σκυλου του, και ενα ζευγαρι ανηφοριζει....
η πολη απο ψηλα μοιαζει με σπασμενο καθρεφτη

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

αθηνα εξαρχεια

...κανω βολτα στη λαικη, γριουλες και ρωσιδες, στην καλιδρομιου..
μπαινω σε εναν μικρο φουρνο, δυστηχως ερχεται η πιο νεα, οχι η φουρναρισσα...
ειναι λεπτη, ξανθια coleston n.76/48,ενα μικρο διαμαντακι στη μυτη, με ρωταει τι θελω, η φωνη της ειναι σαν γλυκο γκλασε, φαινεται ευχαριστη αλλα απο μεσα ειναι ανοστη, και θυμωμενη...
το δεξι της χερι χτυπαει ανυπομονα την γαμπα της, εχω ορεξη να φυγω η να την χαστουκισω, και δεν ξερω καλα καλα γιατι...αντιστεκομαι στην παρορμηση να την ρωτησω γιατι ειναι τοσο θυμωμενη...διοτι και γω ειμαι τωρα θυμωμενη...παιρνω εξι ανοστα κουλουρακια αμυγδαλου...
περναει ενας ασπρος σκυλος, του κλεινω το ματι, με κοιταζει, και μου φαινεται οτι μου κλεινει και αυτος το ματι, δεν ειμαι σιγουρη, ειναι ασπρος και κουρασμενος...

The Red Balloon / White Mane - The Criterion Collection

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

"τις προαλλες ο γιος μου ειχε χορο στο λυκειο,αλλα δεν πηγε.Δεν μου ζητησε χρηματα για το εισιτηριο επειδη βλεπει αυτα που περναμε και δεν ηθελε να με στεναχωρησει περισσοτερο,Το εμαθα και μου ηρθε να βαλω τα κλαματα."
........"μετεφεραν το εργοστασιο στη Βουλγαρια............."


νωρις το πρωι, τα χρωματα ειναι πολυ ξεκαθαρα, το μπλε της θαλασσας πολυ μπλε,και το πρασινο της χλοης, πολυ πρασινο...
ολα αστραφτουν, και εκει στο βαθος ενα πλοιο ετοιμαζεται να φυγει...σκεφτομαι να παω, αλλα συνγκρατιεμαι γιατι ξερω οτι φευγω σε λιγες μερες...Αθηνα, πρωτος προορισμος, αλλα οχι μοναδικος ...ξερω πως πολλα λιμανια με περιμενουν...αγνωστα, και γω αγνωστη μεταξυ αγνωστων.......

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

I AM BURNING FROM THE INSIDE

pet shop

εδω και δυο μερες , ο ηλιος ειναι αδυναμος, κακοδιαθετος, κοιταζει με απογνωση την σεληνη , γεματη φωσφωριζον γαλα, ετοιμη να εκραγει...
πανσεληνος αυριο...
κοιταζω αφηρημενη ενα αγορι στον κτηνιατρο, εχει μια λυκαινα, ασπρη με μαυρα ματια κουμπια...αυτος εχει ματια γκριζα σαν την σημερινη θαλασσα...ειμαι ενα καραβακι...
ερχεται η κοπελλα του, ειναι πολυ ομορφη, και αυτηνης ειναι μπλε ανοιχτα...τους φανταζομαι να φιλιουνται, ενα ζευγαρι απο μελι, με μια λυκαινα φρουρο...
ο κοσμος αναπνεει με μεγαλες ρυθμικες ανασες, γλυστραω αναμεσα τις, και κουλουριαζομαι σαν μικρο νεροφιδο στην χουφτα του