η ενηλικιωση

ανακοινωνω οτι θα φυγω απο το σπιτι, αυτο φερνει καποιες κρισεις, αλλα ξερω πως εχει αρχισει η διαδικασια...
το βραδυ πριν την μεγαλη μερα, ειμαι σε τετοια υπερενταση που τσακωνομαι με τον Μ., βγαινω με μια φιλη που δεν καταλαβαινει τιποτα απο οσα περναω, ειναι η ιδια πηγη εντασης, και καταληγω ξημερωματα στο σπιτι του αδελφου μου, σε αθλια κατασταση,ειμαι χωρις μπουφαν, θυμαμαι αμυδρα καποιες φωνες, ειμαι σε χιλια κοματια, τα οποια πολλα πρεπει να'χω χασει στον δρομο, αλλα αναπνεω, δυσκολα, αλλα αναπνεω...παιρνω 2 βιβλια, τον σκυλο, και φευγω...κοιμαμαι ολη μερα, ο σκυλος με κοιταζει ανησυχος, αλλα οσο παει η ωρα, μου βγαινει ολη η κουραση, ποναω παντου, το αλκοολ κυκλοφορει ακομη με πικρες μικρες εκλαμψεις μεσα μου...
την επομενη , τραυματισμενη, ζηταω καταφυγιο στου Μ.και παμε βολτα πανω απο τα συννεφα...
δεχομαι, μυνηματα βοηθειας,απειλες, τηλεφωνηματα, απειρα τηλεφωνηματα...και κλεινω το κινητο...
δεν ξαναγυρναω, ξερασα ολη την δυστυχια μου, την οδυνη μου, κανω το πενθος μου, πεταω τις ενοχες απο το παραθυρο, και αφουγκραζομαι τον μικρο φυλακα αγγελο μου...
μου ψιθυριζει λογια στοργης και λογια επαναστασης...
παιρνω τον εαυτο μου απο το χερι και τον αγκαλιαζω σφιχτα...ειμαι πλεον μονη, ανηκω στη θαλασσα, στα συννεφα και στο πεπρωμενο μου