JOE STRUMER

Κοιταζω μια φωτογραφια του ,διαβαζει ενα βιβλιο,ενα τσιγαρο στο χερι ,και ενασ καφεσ μπροστα του...μου λειπει(αν και δεν τον συναντησα ποτε)οπωσ μου λειπει ο Arthur R.,o Visconti,o Pasolini,o Tarkofski, o Σεφερησ,και αλλοι που νικησανε την μοναξια μασ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ
ΤΡΥΠΑΣ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ Μ'ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ
ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ
ΕΔΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΣΤ'ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙ
ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ Η "ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ"
ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ Η ΕΝΑ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ_
ΟΧΙ ,ΜΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΕΙ .
ΑΥΡΙΟ.ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ,ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ'ΜΑΣΤΕ ΠΙΑ ΕΜΕΙΣ
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΘΑ ΣΒΥΣΤΕΙ ΚΙ Η ΘΥΜΗΣΗ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑ ΓΕΡΝΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ
Μ'ΕΝΑ ΦΟΡΤΙΟ ΖΩΗΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ
ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ ΝΑ ΤΟ ΤΡΥΠΑ Μ'ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ
ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟ Σ'ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΙ
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ Η ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ.

(ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ'ΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ,ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ).

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
(ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ RADIOHEAD)

Αφου εγραψα την βολτα τησ Περσεφονησ,ανοιξα τον Σεφερη...

ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΙΣ
ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ
ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

(ΔΕΚΑΕΞΙ ΧΑΙΚΟΥ)Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

...."ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΑ Μ'ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΕΧΩ.."

Γ.Σ.

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΨΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΣΤΑΣΗ,
ΟΛΑ ΣΚΛΗΡΑ ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΧΥΛΙΑ
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΣΟΥ.

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
ΜΕΡΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΚΑΙ ΔΕ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΑ ΜΗΤΕ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΣ.

Γ.Σ.

ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΓΥΡΕΥΕΙΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ
ΤΙΣ ΠΡΟΒΙΕΣ ΣΠΡΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΙΚΙΑ
ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΥΚΙΑ.

Γ.Σ.

Ο κ. ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΜΑ ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ?
ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ (ΧΤΕΣ ΠΡΟΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ)ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΡΦΩΜΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ
ΣΚΟΝΤΑΨΕ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΤΗ ΣΚΑΛΑ
ΜΟΥ ΕΙΠΕ :
"ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΘΟΛΩΝΕΙ Η ΨΥΧΗ
ΔΙΣΤΑΖΕΙ
ΚΙ Ο ΑΓΕΡΑΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΟΛΟ ΞΕΧΝΑΕΙ
ΜΑ Η ΦΛΟΓΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ".
ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΑΚΟΜΗ :
"ΞΕΡΕΤΕ ΑΓΑΠΩ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΙΣΩΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ' ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΕΡΗΜΩΜΕΝΟΣ
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ "
ΥΣΤΕΡΑ ΜΟΥ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ.

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ

η Περσεφονη ανοιξε τα ματια τησ και τεντωθηκε σαν πανθηρασ σε αιχμαλωσια,τα μακρυα ισια σκουρα καφεκοκκινα μαλλια τησ,ηταν το μονο που φορουσε,παρ'ολα αυτα σκουπισε μια δυο σταγονεσ στο μετωπο τησ...
εστριψε ενα τσιγαρο και κατεβασε ηδονικα τον καπνο...
ετοιμαστηκε νωχελικα και κατεβηκε στη παραλια..".ολη μερα σημερα''("και την νυχτα"...γουργουρισε "θα'μαι στο βυθο.".
η Περσεφονη κατεβαινε καθε δυο μερεσ στο βυθο οπου ανεπνεε κανονικα σαν ψαρι,η καλυτερα θα λεγαμε σαν νυμφη τησ θαλασσασ...
σκεφτοταν αν θα τον εβλεπε σημερα,καμια φορα εκανε καιρο να τον συναντησει και τοτε ,πισω απο ενα βραχο,τον εβρισκε ,καμια φορα σε μορφη χταποδιου{ηταν η αγαπημενη τησ) ,η ψαριου,αχινου,αλλα οταν ειχε ρομαντικη διαθεση,σαν αστερια,και μενανε για ωρεσ να κοιτιουνται και να αγαπιουνται απλα.
οταν βυθιστηκε,τησ εκανε εντυπωση ποσοι καινουργιοι ειχαν εμφανιστει ...προσεξε 2 ψαρακια που τσιμπολογουσανε το ενα το αλλο,με μικρα φιλια,ηταν σαν αντανακλαση το ενα του αλλου...Twinfish...
χρωμα ασημι φεγγαρι 10ησ μερασ,και ντελικατεσ μπορντουρεσ μαυρο νυχτασ χωρισ φεγγαρι στο λαιμο, και λιγο στη αρχη τησ ουρασ...
η Περσεφονη τουσ ακολουθησε για λιγο και επεσε σε ενα σμηνοσ miniaturefish ,μικρο ζωντανο συννεφο που αλλαζε σχημα μεσα στο νερο...
ο ηλιοσ κατεβαινε με καθετεσ κουρτινεσ που κανανε τισ ανεμονεσ να ουρλιαζουν απο ευχαριστηση ...χορευανε με τισ ηλιαχτιδεσ
χαιρετησε τον Νιζινσκι με το" βυσσινι του χαμογελο και τα γυαλενια του ματια ",στριφογυριζε σαν μεθυσμενη πεταλουδα και σκορπουσε γυρω γυρω μικρεσ φυσσαλιδεσ που σκαγανε στη επιφανεια με μικρα επιφωνηματα...τα πτερυγια του ηταν διαφανεσ/ μπλε φτερουγεσ με λεπτεσ δαντελενιεσ φλεβιτσεσ...δοκιμαζε τον χορο του 8, η Π. ηταν μαγεμενη αν και πισω απο αυτην τελεια επιδειξη ομορφιασ,ενοιωθε να φουσκωνει μια αγωνια...
η Π. στολισε τα μαλλια τησ με φυκια και ,μεταξωτεσ κορδελεσ, χαιρετησε εναν αχινο (αλλα δεν ηταν Αυτοσ)...
οταν ο ηλιοσ κουρνιασε μεσα στην αγκαλια τησ νυχτασ,τον ειδε...
αυτη την φορα ηταν ενασ γκριζοσ καρχαριασ που τησ χαμογελουσε..ηταν ομορφοσ σαν κινδυνοσ.
η Π. ανατριχιασε και προχωρησε.

ξημερωμα,ο καφεσ

δουλεια,μετα παρτυ,το πρωι μαζευω ολουσ τουσ εαυτουσ μου(καποιοι την κοπανανε αλλα ειναι οι γνωστοι αγνωστοι)και παω για καφε στην αγορα...ενασ παπουσ,σκετοσ εαμιτησ,με συμπαθει και μου λεει την ζωη του,πινω ελληνικουσ σαν να πινω σφυνακια,και οταν φευγω ,με φωναζει η κυρια του καφενειου ,χρωσταω εναν καφε,πληρωνω ενα ευρω και μια συγνωμη, και ξαναρχιζω το περπατημα...ξυπναω και ειμαι σαν να εχω περασει την νυχτα σε κρατητηριο...παρ'ολα αυτα δεν ομολογω τιποτα σημαντικο...