κορμορανος

σκαρφαλωμενη πανω σε ενα βραχο, πισω η σπηλια...η σπηλια της μεγαλης αναπνοης...
κοιταζω ενα κορμορανο...καποια στιγμη βουταει , και μενει περισοτερο απο 10 λεπτα κατω απο το νερο...τον κοιταζω εκθαμβη...
καποια στιγμη, ενα μικρο πλοιο , στο οριζοντα, ετσι, ξεφυτρωνει απο το πουθενα, και μετα μια συντομη εμφανιση, παλι χανεται πισω απο την δεξια πλευρα του ουρανου...σκεφτομαι πως μπορει να μεταμορφωνεται, σε κοχυλι π.χ
σκεφτομαι τον θανατο
ο θανατος ειναι οταν εξαφανιζεσαι στην δεξια πλευρα του ουρανου

Μ

παω με την Σ. στα βραχια...σε λιγο,κατεβαινει ο Μ.
χαρα χαρα χαρα...
αγγιζομαστε φευγαλεα στον βυθο, μιλαμε και οι τρεις, και οταν φευγει η Σ. ξαπλωνουμε , βαζω το κεφαλι μου στο στερνο του και ακουω τη ζωη ν'ανασαινει...
ειμαι μια μικρη μελισσα ερωτευμενη με το λουλουδι της...
κυνηγαμε τον ηλιο, και μετα απο πολλη ωρα, ακινητοι αγκαλιασμενοι, ο κοσμος ειναι μια λαμψη, ο κοσμος ειναι χελιδονια που πετανε με μικρες μικρες φωνες, τον φιλαω και τον κραταω στη χουφτα μου, ειμαι η μητερα γη, ειναι ο ουρανος, και η αγαπη μας ειναι μια βροχη απο μικρες σταγονες, σαλιο αγγελων και κινησεις απο μελι...
φευγω τυφλη με ενα χαμογελο σε καθε βλεφαρο...

αστεριας

Καλαβαρδα ,ερημια, η αμμος ,βουταω , για αρκετη ωρα δεν τον βλεπω, και ξαφνικα, ειναι εκει, ηρεμος, αμιλητος,τον παιρνω στη παλαμη μου, εχει το μικρο σημαδι στη ραχη, ενα μικρο τατου,τον χαιδευω απαλα, και τον αφηνω να πεσει στη αμμο,ξαφνικα ενα ρευμα τον ανατρεπει , και βρισκεται ανασκελα...και ο μικρος μου χορευτης, σηκωνεται στις ακρες των δαχτυλων και γυρναει σιγα σιγα...ο μικρος μου αστεριας...

καλαμιες

δυτικη πλευρα,καλαμιες,αμωδη βυθο.μυριζει χαμομηλι,βρεγμενα φυκια,και κιτρινα σταχυα...αερας/αλμυρικια/προσωπα σε καφενεια...ξεχνιεμαι, ξεχναω και με ξεχνανε...

T.S.Eliot

".....they called me the hyacinth girl"
yet when we came back ,late,from the hyacinth Garden your arms full,and your hair wet,i could not speak,and my eyes failed,i was neither living nor dead, and i knew nothing ,looking into the heart of light ,the silence..." T.S.Eliot