it's so cold in Alaska

ξυπνησα ξημερωματα με μια γευση σταχτης στο στομα...
ανοιγω τα ματια,μια μικρη απαλη βροχη πεφτει σιγα σιγα σαν χιονι πανω μου...
χαμενη(ξανα)στη μεταφραση...
εχω λαθος ενχειριδιο στα χερια μου, και μαλλον, περασμενου αιωνα...
ο Μ.μου λεει
¨σιχαινομαι την τεχνολογια,τα κινητα, τα κομπιουτερ, μεχρι και το ρευμα...να,ακους?(ακουγεται το ψυγειο)ε, μεχρι και αυτο, με πειραζει...θα'θελα να φυγω, καπου ερημικα,αλλα ,να, ειναι οι γονεις μου......ειναι ολα ψευτικα.."
τον ακουω και γεμιζω μικρες τρυπουλες ...μικρες φυσσαλιδες...
μεχρι να φυγω, εχω αδειασει απο το μισο μου αιμα, ο καθρεφτης μου δειχνει ενα χλωμο προσωπο, το οποιο βρισκω ενδιαφερον και αποκρουστικο, ο Μ.με κοιταει ανησυχος..."τιποτα"του λεω οταν με ρωταει,σκεφτομαι τι ποτε, τιποτενιος, τρυποκαρυδος,τρυπα...
"να, οταν μου μιλαει το αφεντικο μου, καποια στιγμη, σκεφτομαι οτι παιρνω ενα κατσαβιδι και του το καρφωνω εδω"(δειχνει το λαιμο του)
μικρο αγορι με τις μαλακες κινησεις, σαν δολοφονος στο σκοταδι,σιωπηλος σαν χιονι...
με εκτελει με συνοπτικες διαδικασιες,φευγω χαμογελαστη(και ορθια)...χανομαι στον υγρο δρομο του χωριου,ανθρωποειδη με προσπερνανε, καποια στιγμη καταλαβαινω πως εχει πιαστει το στομα μου..."it's so cold in Alaska"