κοιταζω καπως εκπληκτη, εναν καινουργιο εαυτο μου, που ειναι ενας τιμωρος αγγελος,ενας πατερας,μια μητερα, μια διδυμη αδελφη και ενας αδελφος...οι οικογενεια μου η βιολογικη αντικαταστηθηκε απο μια ιδια οικογενεια μεσα μου, αλλα σαν μια φωτο σε αρνητικο, ειναι ολοι εκει, αλλα ειναι γεματοι καλοσυνη, αγαπη, δεν πονανε τοσο πολυ, οποτε δεν χτυπανε πια, νοιωθω οτι ειναι περηφανοι που υπαρχω, μου κρατουν το χερι οταν διαλυομαι...
δεν θελω πια να ειμαι πια αυτο που ημουνα, θελω να ανοιξω τα φτερα μου και να πεταω πανω απο τοπους γεματους φως και γλαρους, και ανθρωπους που εχουν φως στα ματια και σταρι στα δαχτυλα...εδω οι ανθρωποι ειναι δυστυχισμενοι και αυτο τους κανει ζηλοφθονους , μικρους και υποκριτες...ειναι επικινδυνοι γιατι δεν αγαπιουνται...και δεν αγαπανε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου