ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ

κατεβαινω κατω απο την σπηλια,ο ηλιοσ πεφτει με δυναμη στο νερο,μεσα ,ησυχια,χαιρεταω ανεμονεσ και καβουρια,καποια στιγμη στενευει και γλυστραω αναμεσα σε βραχουσ,νοιωθω ενα ρευμα να ερχεται απο αριστερα,ειναι γλυκο νερο..γυρναω ,το φωσ δινει μια αποκοσμη οψη,ειμαι ενασ αστροναυτησ,slow motion,το σωμα μου διαλυεται,τα μαλλια μου απλωνονται σα φυκια,ολα φωσφωριζουν αγαπη, τα χρωματα καφεκοκκινα και μικρα μπλε πρασινα ψαρακια,να κι'ενα εχει ριγεσ,περιμενει πισω απο ενα βραχο,εχει κακεσ προθεσεισ...νονοσ νερου...
"...L'ENNUI N'EST PLUS MON AMOUR.LES RAGES,LES DEBAUCHES,LA FOLIE.DONT JE SAIS TOUS LES ELANS ET LES DESASTRES,-TOUT MON FARDEAU EST DEPOSE.APPRECIONS SANS VERTIGE L'ETENDUE DE MON INNOCENCE..."ARTHUR R.

μαζευω εναν μικρο αχινο φαλακρο και αδειο...βγαινω και βαζω τη ακρη τησ γλωσσασ στο εσωτερικο του...μυριζει μνημη απολιθωμενη και βολτεσ μεσα στη θαλασσα..ερωτευονται οι αχινοι ?κι'αν ναι ,τι κανουν με τ'αγκαθια τουσ?

"....η πληξη δεν ειναι πια του γουστου μου,Η λυσσα ,οι ακολασιεσ,η τρελα,που τοσο καλα γνωριζω πωσ ανυψωνουν και καταβαραθρωνουν, -αυτο το βαρυ φορτιο το πεταξα απο πανω μου.Ασ εκτιμησουμε νηφαλια το μεγεθοσ τησ αθωοτητασ μου..."ΑΡΘΟΥΡΟΣ Ρ.