ΝΟΙΩΘΩ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΣΑΝ ΜΕΛΑΝΧΟΛΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ,ΑΚΟΥΩ pixies ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ...ΝΑ ΑΠΛΩΣΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ...ΛΕΩ ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΥΠΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΜΕΣΑ Σ'ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ,ΛΟΓΩ ΣΤΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ...ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΤΟΥΣ ΖΟΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ,ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ..