ορχαν Παμουκ

"στη δυση ,η μελανχολια βιωνεται μοναχικα,οταν ενας ανθρωπος ποναει ,οταν ειναι θυμωμενος,οταν ειναι καλλιτεχνης κ.ο.κ.Εγω εντοπιζω εδω τη θλιψη μιας κοινοτητας η ενος εθνους.Ενα συλλογικο συναισθημα που αφορα τους παλιους κατοικους τουτης της πολης και που εχει ιδεολογικο υποβαθρο.Σημαινει να μη λειτουργεις σαν αρπακτικο στη ζωη,να μην εισαι ολο απαιτησεις,να μην τρεχεις πισω απο το χρημα και την επιτυχια..."

..."ενας αθρωπος που στρεφεται προς τα μεσα(ο συγγραφεας )
και εννοω την καλλιτεχνικη αφοσιωση,την ενδοσκοπηση,το να ξεχνας τον κοσμο γυρω σου και να καταλαμβανεσαι απο αυτο που κανεις,σαν ενας τυφλος που ψηλαφει τα γυρω του και προσπαθει να φτιαξει κατι με οτι βρισκει εντος του.και το πιο ενδιαφερον σ'αυτη την διαδικασια ειναι να καταφερεις,κοιτωντας μεσα σου,να αποτυπωσεις οσο το δυνατον καλυτερα ολη την ανθρωποτητα.Να καταλαβεις πως λειτουργουμε στη ζωη.Απο κει και περα εγω ρωταω:αραγε η ζωη δικαιωνεται μονο αν αγγιξει την ευτυχια?
Η μηπως υπαρχει κατι βαθυτερο καμια φορα που σε αποτρεπει απο το να αναζητας τον πιο συντομο δρομο για την ευτυχια?..."
Ορχαν Παμουκ