διασχιζω χωρια,δεντρα που με χαιρετανε, κανω ωρα να ηρεμησω, οταν φτανω στη παραλια,το φως εχει αλλαξει, εχω ενα μηνα να πατησω..ειναι η γερμενη βαρκα,κοντα στο δεντρακι...βουταω και τον ψαχνω, δυσκολευομαι, δεν τον βρισκω...
καθομαι λιγο στο ισκιο,με τα ποδια στον ηλιο, ψιλοκοιμαμαι,αργοτερα ξαναβουταω, ψαχνω, ψαχνω, και τελικα τον βλεπω να λικνιζεται..συνγκινηση...του χαιδευω την πλατη, ειναι μικρος και αθωος, επιτελους ηρεμω καπως..του λεω ευχαριστω σιωπηλα και τον αφηνω απαλα στην αμμο, στο βυθο...μικρε μου αστερια σ'αγαπαω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου