ευχαριστω

ευχαριστω τον πατερα μου που ειναι αναπηροσ συναισθηματικα και ποτε δεν μπορεσε να αγαπησει και να αγαπηθει,την μητερα μου το ιδιο,τον Ν.γιατι με αποριψε συνεχεια και συνεχεια και κρατησε μονο το σωμα μου...ευχαριστω τον σκυλο μου,τη μικρη ρωσσιδα που μου΄σφιξε το χερι την ημερα που εσπαγα σε χιλια κομματια, την αγνωστη που ενδιαφερθηκε και πηρε το ρισκο...ηταν οι πρωταγωνιστεσ του τελευταιου καιρου που εσπασα το καλουπι και τωρα υφαινω τα μεγαλα αραχνοειδη ατσαλινα φτερα μου ...εμεινα πολυ καιρο στο εδαφοσ,καιροσ να γυρισω στη πατριδα