θυελλα

το πρωι ηταν ηρεμα και μαλλον, ειχε βρεξει πολυ νωρις διοτι ολοι ειχαν μικρες σταγονες στα μουστακια τους...

κοιτουσα αφηρημενη απο το μπαλκονι, εβλεπα τα κυματα στο βαθος, και τοτε ηρθε ο αερας,με τα πουλια να κανουν κυκλους γυρω απο τον εαυτο τους, στο μπαλκονι ηρθε ενα μικρο , τυπου σπουργιτη, ενας σπουργιτενιος μικρος κυριος με μακρυ ραμφος και ιταλικη φινετσα...λεπτες ριγες και μια μαυρη μικρη βενταλια για ουρα...

ολα χορευουν,με αερηδες και φυλλα, τρυπωνουν μεσα στο μυαλο μας και τοτε εχουμε ορεξη για κολοτουμπες, και γελια, και τιποτα σοβαρο, μονο γελια και φυλλα και αερα...